Commercialisering van de zorg is tegenwoordig een hot item. Onlangs publiceerde Zorgnet Vlaanderen (het vroegere VVI: de werkgeverskoepel van katholieke gezondheidsinstellingen in Vlaanderen) hier ook een dossier rond. De bezorgdheid vanuit Zorgnet Vlaanderen loopt grotendeels gelijk met die van de vakbonden maar er is wel een extra motivatie uiteraard: de nieuwe privé-cowboys in de zorg zijn kapers op de kust en bedreigen het semi-monopolie van de katholieke instellingen in Vlaanderen. Vanuit dit oogpunt kan men inderdaad van 'oneerlijke concurrentie' spreken.Uiteraard beperken de wantoestanden zich niet tot de nieuwe privé-cowboys, heel wat 'reguliere' ziekenhuizen tonen ook de nodige creativiteit. Een voorbeeldje... een Brussels ziekenhuis slaagde er in 10 jaar lang een BTW-carrousel draaiende te houden: medicatie werd systhematisch in het buitenland aangekocht aan een lager BTW-tarief maar voor de volle pot aan de gemeenschap aangerekend. De fiscus kwam hier uiteindelijk op uit en wat was het verdict? Drie jaar opbrengst van de fraude moest terugbetaald worden. Zeven jaar 'in the pocket' dus...
Allerhande multinationals en investeerdersgroepen doen hun intrede in de gezondheidszorg met maar 1 doel: WINST maken (op de kap van de patiënten én de werknemers) Heel wat wantoestanden zijn al vastgesteld in de rusthuizen die door deze groepen uitgebaat worden. Een voorbeeldje: het drastisch beperken en verplicht hergebruiken van incontinentiemateriaal... wij weigeren ons hier iets bij voor te stellen...
Onlangs organiseerde BBTK Gezondheidszorg een nationale werkgroep rond commercialisering. Voor deze gelegenheid werd door BBTK afdeling Brussel-Halle-Vilvoorde een discussietekst geschreven. Hieronder publiceren we deze tekst.
Discussietekst:
“Om de maakindustrie(profit) te laten overleven moeten andere sectoren(=non profit) de lasten gaan dragen”
Geert NOELS (hoofdeconoom bij Petercam) de Morgen van 29/01/2009.
‘Werken’ in de Social Profit
Getuigenissen
1. “Ik doe ‘passieve wachten’(ik ben dus beschikbaar van thuis uit) voor een Brussels ziekenhuis waarbij ik permanent 24h oproepbaar ben. Het loon voor deze prestatie gedurende week is 15 € bruto. Dezelfde prestatie tijdens het weekend= 25 € bruto.”
2. “Enkele maanden geleden ging een naburig ziekenhuis in faling en een ander in herstructurering. Dit gaf aanleiding tot een werktoename van 15% in onze dienst. De wettelijk toegepaste personeels omkadering was hier niet op voorzien. De gevolgen laten zich raden: ondermaatse medische diensverlening, verhoogde werkdruk, overuren, ontevreden patiënten, ... De verpleegkundigen kunnen de werklast niet meer aan. Een abnormale toename van ziekmeldingen bij het personeel is het gevolg.”
3. “Ik heb twee kinderen. Mijn man werkt bij DHL in een schiften – systeem. Een deeltijdse arbeidsovereenkomst met mijn werkgever leek de ideale oplossing om het evenwicht te behouden tussen het werk en mijn privéleven. Ik heb duidelijk een verkeerde beslissing genomen want mijn werkgever wijzigt om de haverklap mijn uurrooster om tegemoet te komen aan de ‘werkomstandigheden’.
Mijn privéleven is een onoverzichtelijk kluwen geworden. Kunst en vliegwerk. Ten einde raad heb ik een aanvraag ingediend bij mijn werkgever om terug voltijds te werken. Mijn aanvraag dateert van 5 maanden geleden. Ik wacht nog steeds. Ik kan dit niet langer aan. Mijn kinderen zijn onrustig en mijn man zegt mij dat ik maar ergens anders moet gaan werken.”
4. “Om de werkzaamheden tot een goed einde te brengen moet ik en voel mij verplicht overuren presteren. Deze overuren worden niet uitbetaald. De directie zegt dat deze financiële last niet voorzien is het BFM (Budget van Financiële Middelen).”
Deze getuigenissen gaan volledig in tegen de principes die worden gehanteerd in Social Profit sector.
Hoe ziek is de zorgsector?
Directies klagen over de onderfinanciering door de overheid.
Privé labo’s maken extreem hoge winsten.
Sommige Brusselse ziekenhuizen begeven zich op de aandelenmarkt.
Ziekenhuizen herstructureren, fuseren, gaan failliet ....
De beheerders wenden de zogenaamde ‘satelliet VZW’s’ aan als ondersteuning van hun financieel beleid.
Het personeel (73 %) klaagt over de te hoge werkdruk.
De flexibiliteit is maximaal. De verloning laag.
Het verplegende personeel besteedt slechts 55 % van zijn tijd aan de patiënt.
Technische prestaties moeten worden gerealiseerd in een tijdspanne van 3 ligdagen (cfr BFM).
Overuren presteren is een bijna dagdagelijks gegeven.
De personeelsomkadering van de zorgbehoevende is onvoldoende.
Variabel deeltijds werken is ondragelijk. Van een goede ‘work-life balance’ is hier geen sprake.
Er is een manifest tekort aan verpleegkundigen op de arbeidsmarkt. Buitenlandse verpleegkundigen worden ingezet om dit probleem op te lossen.
De patiënt is van dit alles het slachtoffer.
De huidige omkadering zet de kwalitatieve zorgverlening op de helling.
De financiële bijdrage van de patiënt neemt alsmaar toe.
Er zijn situaties waarbij patiënten hun ziekenhuisfacturen niet meer kunnen betalen. 33% van de huishoudens beschouwt hun persoonlijke bijdrage voor gezondheidszorgen als "moeilijk" of "onmogelijk te dragen.
In het Brusselse gewest kunnen volwassen gehandicapten niet worden opgevangen.
Dit is een onaanvaardbare evolutie.
De overheid moet haar verantwoordelijkheid opnemen
Met gemeenschapsgeld stelt zij zich garant voor een haast volledige financiering.
De overheid moet er over waken dat deze middelen worden aangewend ten behoeve van alle gebruikers.
De regelgeving moet worden toegepast en bijhorend, is een strenge controle vanuit de overheid noodzakelijk.
Nochtans staat de Social Profit sector voor een kwalitatieve diensverlening aan de gemeenschap. Het doel is niet gericht op het realiseren van winst of het uitkeren van geïnvesteerd kapitaal.
Het begrip winstoogmerk is niet van toepassing in de Social Profit.
Uit ervaring weten wij dat sommige Social Profit organisaties winsten of overschotten realiseren.
De gemeenschap voorziet in een rechtstreekse financiering van de sector van ongeveer 75 %. De eventueel verworven winsten komen dus toe aan de collectiviteit.
De kwalitatieve doelstellingen van sociale en maatschappelijke waardecreatie (meerwaarde) worden niet meer gerealiseerd. Steeds meer worden concepten uit de reguliere economie toegepast in de Non Profit sectoren.
Dit moeten we met zijn allen tegengaan.
Daarom eisen wij:
In het kader van de transparantie vragen wij
° Een strikte controle vanwege de overheid op de door hen ter beschikking gestelde financiële middelen.
° Geen forfaitaire financiering m.b.t. de personeelsomkadering.
° Correcte uitvoering en verhoging van de omkaderingsnormen.
° Meer personeel voor de ondersteunende taken in de medische diensten.
Voor alle werknemers uit de sector:
° Een maatschappelijk verantwoord(e) loon(sverhoging)
° Een volwaardige 13de maand.
° Afbouw van de variabele deeltijdse arbeidsregelingen.
° Een wettelijke toepassing van de arbeidstijd.
° De contractuele arbeidstijd moet worden toegepast.
° Stop de overuren.
° Uurroosterplanning respecteren en langer op voorhand bekendmaken en vastklikken.
Een volwaardig sociaal overleg waarbij de werknemersafvaardigingen toegang krijgen tot alle informatie aangaande de financiering(de FINOSTA gegevens en de toepassing van de sociale akkoorden)
Geen profit invloeden in de Social profit!
20/02/2009
