Urgentiedienst: quo vadis? (deel 2) en voorstelling nieuwe Algemeen Directeur.

Waarschuwing: dit artikel is niet geschikt voor lezers zonder gevoel voor ironie en sarcasme.

Sinds het vorige artikel en cartoon in 2008 (Quo vadis Urgentie?) is er veel veranderd op de urgentiedienst. Spijtig genoeg moeten we vaststellen dat bepaalde zaken bij het oude gebleven zijn.

Op de Ondernemingsraad van 19 oktober dacht BBTK hierover een tussenkomst te doen naar aanleiding van het goedkeuren van het verslag van de vorige vergadering aangezien toen de problematische cijfers van de TRMU-TRBD-STW (zoals dat in het mythische SAGA-taaltje heet) per dienst besproken werden ... én Urgentiedienst hier als zogezegd slechtste leerling uitkwam. Zich blindstaren op (onvolledige) cijfers zonder rekening te houden met de context heeft een naam: cijferfetisjisme.

Maar, helaas pindakaas, ging nagenoeg alle tijd naar "de inauguratie" (dit staat zo letterlijk in de agenda maar het ging niet over een keizerlijke kroning, alhoewel het woord anders zou kunnen doen vermoeden) van de nieuwe Algemeen Directeur; Dr. Bart Van Daele. De volgorde van de agenda werd gewijzigd en zorgde ervoor dat nagenoeg alle tijd besteed werd aan de persoonlijke voorstelling van de nieuwe Algemeen Directeur en de uiteenzetting van zijn Strategisch Plan (steeds mét hoofdletters in de agenda) De directie (met kleine 'd') veronderstelde achteraf dat het verslag van de vorige vergadering geen probleem was ... Op de valreep vroeg BBTK dit agendapunt te verschuiven naar de volgende vergadering, wat zal gebeuren.

"De voorstelling en toelichting van het Strategisch Plan" was vrij uitgebreid en het ontbrak niet aan ironie ... Het eerste beeld was een foto van de verrassingsaanval van Japan op de Amerikaanse marinebasis van Pearl Harbor (WOII) ... dát kan tellen. De powerpointpresentatie is voor de moderne manager zoals het slagzwaard voor de kruisvaarder, al komt het wat beschaafder over. Twijfelachtig prognoses vormen het schild.

Het doel van "Mister Benchmark" was duidelijk: aantonen dat indien het ziekenhuis niet van koers verandert, ons binnen 5 jaar een diepe put staat te wachten of wat meer in Bijbelse termen: de apocalyps. Het is waarschijnlijk puur toeval dat in de uitleg over benchmark(ing) op Wikipedia er verwezen wordt naar een Chinese generaal. Verdoken oorlogstaal in de zachte sector; het is eens iets anders.

De conclusie was weinig verrassend: diverse diensten zullen doorgelicht worden om de efficiëntie te verhogen. Hiervoor zullen externe consultants aangetrokken worden. Hopelijk kosten ze niet zoveel als sommige in een bepaald ziekenhuis in de buurt waar onze nieuwe Algemeen Directeur ook geen vreemde is: 7 Euro per ... minuut. Dit lijkt onverenigbaar met het einddoel: besparen op de werking (en de 'productie' verhogen door o.a. de gemiddelde opnameduur nog verder in te korten) Onze sector moet echter meegaan met zijn tijd en zich aanpassen aan het dolgedraaide kapitalisme waar de logica en ratio te pas en te onpas op zijn kop gezet wordt. De meningen over externe consultants zijn verdeeld: zijn het dure vogels of koekoeksjongen? Aangezien er in de rangen van BBTK zich geen ervaren zoöloog bevindt, zullen we hen het voordeel van de twijfel geven.

Om toch nog positief af te sluiten: het 'marktaandeel' van ons ziekenhuis stijgt. Misschien moeten we een diepgaande reconversie van het ziekenhuis overwegen: de SM Bank ...

Blind bezuinigen = meer ongelijkheid en meer armoede

Door de banken te redden, is onze staatsschuld met 15% toegenomen sinds 2008. Tussen nu en 2015 moet er minstens 22 miljard euro gevonden worden.
De bankencrisis heeft ons in een economische recessie geduwd en heeft onze eenheidsmunt aan het wankelen gebracht. En aan ons, werkenden, ambtenaren, gepensioneerden vraagt men “af te dokken”, om de schuld te vereffenen en de gebroken potten van het failliet van het casinokapitalisme te betalen.
Men wil ons een blind bezuinigingsbeleid opleggen. Maar bezuinigen werkt niet. Het is niet door ons een lege portemonnee te geven dat de economie beter zal draaien.

Rechts zegt:
“We moeten allemaal de broeksriem aanhalen”

Om de staatsschuld te verminderen wil rechts bezuinigen op de uitgaven in plaats van te zoeken naar nieuwe inkomsten. Rechts weigert te raken aan de hoge inkomens en de royale bonussen.
Rechts neemt de openbare diensten in het vizier, de inkomsten uit arbeid, de sociale zekerheid en de vervangingsinkomens.

Rechts wil:
• de werkloosheidsuitkeringen verlagen en beperken in de tijd
• de gezondheidsuitgaven doen dalen
• de pensioenen van ambtenaren verminderen
• de pensioenen voor werknemers uit de privésector verminderen door de voorwaarden voor toegang tot het pensioen te wijzigen en de loopbaan te verlengen.

Stop! De werknemers hebben de crisis al dubbel en dik betaald!

Het ABVV wil de staatsschuld verminderen door nieuwe inkomsten uit kapitaal (dividenden en beursmeerwaarden, taksen op financiële transacties) en van hoge inkomens, die nu veel te bevoordeeld zijn. Er moet een einde komen aan de fiscale fraude en de ongerechtvaardigde cadeaus aan de ondernemingen (zoals de notionele intrestaftrek).

De werkgevers zeggen: “De Belgische lonen zijn veel te hoog”

Zij willen profiteren van de crisis van de staatsschuld en de euro om:
• de lonen te verminderen et ons indexsysteem aan te vallen
• nog meer flexibiliteit in te voeren en gemakkelijker te kunnen overgaan tot ontslagen
• de brugpensioenen af te schaffen en de pensioenleeftijd te verhogen
• de statuten bij het begin, op het einde en tijdens de loopbaan precair te houden
• onze sociale zekerheid en de openbare dienstverlening af te bouwen en te privatiseren.

Wij laten hen niet afbreken, wat wij hebben opgebouwd!

Het ABVV zegt: de lonen zijn de motor van de economie. Competitiviteit is geen probleem van lonen maar van innovatie, van economisch dynamisme, van de juiste keuze van goede producten en de juiste afzetmogelijkheden. De overgang naar een economie, steunend op een minder verslindende en properder energie, schept nieuwe kansen.

Rechts en de werkgevers zeggen: “De brugpensioenen moeten afgeschaft worden”

Ze willen de brugpensioenen afschaffen, zogezegd om de werkgelegenheidsgraad op te trekken,en zo de toekomstige pensioenen te kunnen betalen.
Maar sedert het “generatiepact” zijn er minder bruggepensioneerden tussen 55 en 59 jaar! Wel zijn er nu meer oudere werklozen en ook de werkloosheid bij jongeren is toegenomen. Om onze pensioenen te kunnen betalen is er geen werkloosheid nodig, maar werk.
De werkgevers hebben hun woord niet gehouden: zij blijven oudere werknemers afdanken en jongere werknemers in onzekere statuten aannemen.

Geen generatiepact bis!

Het ABVV vindt dat werkgevers die oudere werknemers ontslaan “geresponsabiliseerd” moeten worden. De arbeidsomstandigheden voor oudere werknemers moeten verlicht worden. Vorming voor kortgeschoolde oudere én jongere werknemers moet uitgebreid worden. De aanwerving van jongeren, vrouwen en allochtonen moet gestimuleerd worden, maar niet via cadeaus zonder voorwaarden aan de werkgevers.

Rechts zegt: “Er is geen andere oplossing dan bezuinigen”

Overal in Europa moet de gewone man en vrouw de waanzin van de financiële wereld betalen via drastische bezuinigingsplannen.
Noch Europa, noch de lidstaten hebben de markten, die hen gegijzeld houden, kunnen of willen reguleren.
Maar bezuinigingen gaan ten koste van koopkracht en leiden naar meer ongelijkheid.
De armoede explodeerde. De werkloosheid blijft dramatisch hoog. De groei gaat in neerwaartse spiraal.
Ons verarmen is geen oplossing. We willen niet betalen voor de fouten van de banken.

Blinde bezuinigingen redden ons niet, integendeel, ze duwen ons nog dieper de put in.

Het ABVV zegt dat het behoud van de koopkracht - en de index is daar een onderdeel van – van levensbelang is voor het behoud van de consumptie en de werkgelegenheid. Maar we moeten ook verder kijken: investeren in de economie; openbare controle invoeren op de banken en hen opnieuw ten dienste stellen van de reële economie en van de burgers; de werkgelegenheid aanzwengelen; de sociale bescherming verbeteren; de hulp aan personen en de openbare dienstverlening beter uitbouwen; de jongeren een toekomst geven. Alleen zo zullen we uit de crisis geraken en zal de financiering van onze pensioenen op lange termijn gewaarborgd zijn en blijven.

Wij hebben al afgedokt, het is nu aan de banken om te betalen!

meer info op de website van ABVV