Bedenkingen over SAGA en andere legendes…i
Op dinsdag 19 augustus ging het ondertussen traditioneel maandelijks overleg tussen directie en syndicale delegatie door. Het hoofdpunt van de vergadering was ‘SAGA’: het computerprogramma dat de administratie van het uurrooster bijhoudt (in combinatie met de resultaten van de prikklok) De gegevens van SAGA worden dan op hun beurt verwerkt door het programma ‘SPRINT’ dat instaat voor de berekening van de lonen.
i
Na een uiteenzetting van het diensthoofd van Psychogeriatrie over hoe zij in de praktijk met SAGA werkt, werd er vooral ingegaan op de pijnpunten van het systeem. We gaan hier niet in detail op in (dit zou ons te ver voeren) maar we kunnen wel stellen dat het nog een ‘long way to Tipperary’ zal vergen eer de boel op punt zal staan en de betrokken personen SAGA onder de knie hebben.
i
SAGA: 7 uur per maand zou volstaan…
i
i
We nemen alvast mee dat het dagelijks bijhouden van SAGA door het diensthoofd de tijd dat men ermee bezig is, tot een minimum herleidt: een tiental minuten per dag zouden volstaan. Voordat men de maandelijkse ‘export van de gegevens’ doet, zou ongeveer een bijkomend uur (of 2) volstaan om de maand af te werken. Op deze manier zou SAGA naar schatting 7 uur op maandbasis in beslag nemen. De aandachtige lezer heeft uiteraard door dat dit een projectie is van een ideale situatie: diegene die met SAGA werkt, kan als het ware het programma van achter naar voor fluiten en is in staat om in de praktijk zich elke dag vrij te maken voor de computer. Uiteraard bevindt ons ziekenhuis zich niet in één of andere virtuele realiteit (hoewel dit sommige toestanden misschien zou kunnen verklaren?) en lopen de dingen per definitie niet altijd zoals men zelf wil.
i
Ontwerproulement op jaarbasis ideaal…
i
i
Verder willen we opmerken dat het opmaken of plannen van het uurrooster extra complex is bij diensten die niet over een basisroulement beschikken dat over een volledig jaar is uitgeschreven en aldus gekend is door het personeel. Het is immers een puzzelwerk met meer onbekende gegevens. De syndicale delegatie is alvast grote voorstander van zo een ontwerproulement op jaarbasis. Dit geeft immers het personeel de kans om op lange termijn te plannen (rekening houdend met de minimumbezetting) en geeft meteen ook minder werk voor het diensthoofd.
i
Uiteraard vervalt al dit moois bij acuut en chronisch personeelsgebrek of een groot personeelsverloop…
i
Wekelijks wordt dan op een vaste dag (maandag lijkt psychologisch het beste maar momenteel is dit door omstandigheden vrijdag) op basis van dit roulement met de eventuele wijzigingen een definitief uurrooster ‘vastgeklikt’ (een week vóór de eigenlijke werkweek) Vóór het vastklikken kan men het uurrooster nog vlot veranderen maar éénmaal vastgeklikt kunnen wijzigingen maar in uitzonderlijke omstandigheden (maar zover zijn we nog niet in het overleg) Wettelijk gezien is de werkgever maar 5 dagen op voorhand verplicht het uurrooster mee te delen. Het systeem met een ontwerproulement op jaarbasis en wekelijkse vastklikking van het definitieve uurrooster lijkt ons een forse verbetering tegenover het strikt wettelijke.
i
Wrevel te begrijpen en terecht...
i
We beseffen dat er enige wrevel bestaat binnen de groep van diensthoofden (en hun SAGA-assistenten) aangezien SAGA aanvankelijk veel tijd in beslag neemt als men het niet in de vingers heeft én omdat het systeem nog niet volledig op punt staat. Of er al dan niet sprake was van een ‘valse start’ met SAGA doet er eigenlijk niet toe: de kogel is vertrokken. Men moet er iets voor over hebben om als klein regionaal ziekenhuis dienst te doen als proeflaboratorium wat betreft arbeidsduur en uurroosters... (oeps: merken we daar een zweem van sarcasme?)
i
De sociale inspectie heeft aan gans de ziekenhuissector de deadline van zomer 2009 gegeven om ervoor te zorgen dat de wet gerespecteerd wordt (nadat men er decennialang vierkant - en andere geometrische figuren- zijn voeten heeft aan geveegd).
i
Echter éénmaal men kan spelen met SAGA, zou het heel wat werk kunnen uitsparen.
ii
Even een bedenking buiten de vergadering:
iEvolutie ‘modern profiel’ hoofdverpleegkundige/ diensthoofd in conflict met de realiteit op de werkvloer…
i
Het is ook zo dat het profiel van hoofdverpleegkundige drastisch aan het evolueren is: ‘actieve aanwezigheid op de dienst’ komt meer en meer in de verdrukking door allerhande bijkomende administratieve taken, vergaderingen… Een evolutie van ‘ploegbaas’ naar ‘mini-manager’ als het ware. Het is niet voor niets dat o.a. de Nationale Raad voor Verpleegkunde (NRV) vragende partij is om de hoofdverpleegkundige uit de personeelsnorm te lichten: “ …een gewijzigde aanpak van en perceptie op het leiderschap van de hoofdverpleegkundige. M.a.w. de positie van de hoofdverpleegkundige dient gevrijwaard te worden door deze uit de normen te halen” (Advies NRV 15/06/2004) In deze optiek lijkt het veralgemenen van het inzetten van een adjunct-diensthoofd geen slechte zaak. Diensthoofden moeten tegenwoordig echter uit pure noodzaak meer en meer inspringen op dienst, zelfs nachten, wat een 'beetje' in contradictie is met het ‘mini-managersprofiel’… In zulke omstandigheden wordt er te véél tegelijkertijd gevraagd van een diensthoofd.
i
We kunnen ons natuurlijk de vraag stellen of dit 'modern profiel' van de hoofdverpleegkundige nut heeft: hoe verder men verwijderd is van de werkvloer... BBTK Sint-Maria loopt alvast niet hoog op met de moderne managerscultuur dat in allerhande (liefst Engelse) termen het beleid bepaalt uitsluitend op basis van statistieken en cijfers. Maar dat zal waarschijnlijk aan ons liggen...
i
Een externe interim-manager HRM…
ii
Buiten deze hoofdbrok werden nog enkele variapunten kort vernoemd. Op de vergadering was ook de heer Johan Heselmans aanwezig die als externe consultant de opdracht gekregen heeft de werking van de personeelsdienst door te lichten met het doel deze op punt te stellen. In moeilijke woorden: hij is ‘directeur HR ad interim’. Na jarenlange klachten vanwege het personeel over het (dys)functioneren van de personeelsdienst wordt er uiteindelijk iets ondernomen. Alvast een pluim voor onze ‘nieuwe’ algemeen directeur, mevrouw Lemmens. Anja Meert blijft dienshoofd personeelszaken en kan eindelijk eens wat bekomen na maandenlang cumuleren van 12 stielen en 13 ongelukken… een ondankbare taak waarvoor veel mensen zouden bedanken.
i
Hopelijk keert deze ‘daadkracht’ van onze algemeen directeur zich bij momenten niet tegen het personeel. Als werknemersafgevaardigden beseffen we ook dat de (noodzakelijke!) veranderingen in de werking van ons ziekenhuis voor de nodige wrevel kunnen zorgen bij het personeel. Het is vrij normaal dat na een lange periode van ‘laissez-faire’ en ‘schone schijn’ (los van 'de schuldvraag' maar daar houden wij als socialisten ons niet mee bezig) er zich een zeker conservatisme heeft genesteld in alle geledingen van het ziekenhuis.
i
BBTK is als linkse, progressieve vakbond uiteraard voorstander van verandering als dit de werkomstandigheden van het personeel en de dienstverlening aan de patiënten ten goede komt. Het is echter gemakkelijker om met een roeibootje van 4 man een draai te nemen dan met een ‘olietanker’ met 700 mensen (zie cartoon onder). De manier ‘waarop’ (o.a. communicatie), samen met het tempo zal cruciaal zijn om de nodige veranderingen in ons ziekenhuis tot een goed einde te brengen. Bij dit proces zal de syndicale waakhond op vinkenslag liggen… en hopelijk moeten we niet terugkeren naar het sarcasme van het verleden!
Cartoon: Wordt het roer omgegooid? Wordt farao Jonckheere opgevolgd door het oog van Horus (alziend oog) Lemmens? Wij houden u alvast op de hoogte van de ontwikkelingen...
