Sociale verkiezingen 2024/Eerste thema: agressiebeleid

 

Het agressiebeleid OPNIEUW onder de loep

In de aanloop naar de sociale verkiezingen in 2016 publiceerden we met BBTK de resultaten van de (tot op vandaag) enige bevraging in het ziekenhuis over agressie. Het loont de moeite om die tekst eens te herlezen: http://bbtksintmaria.blogspot.com/2016/04/agressiebeleid-nooit-van-gehoord.html

De eerste procedure ooit betreffende agressiebeleid (de telefooncascade wie te verwittigen in geval van agressie zowel overdag als ’s nachts) kwam er op aansturen van BBTK. Je hebt het begrepen: BBTK heeft steeds oog gehad voor het agressiebeleid en dat is anno 2020 niet anders!

Lessen uit een ernstig incident deze zomer

Naar aanleiding van een ernstig agressie-incident deze zomer (inclusief inzet politie en brandweer) namen we het initiatief om een maand na het incident een debriefing te organiseren met alle betrokkenen. Dit is als we ons niet vergissen slechts de tweede uitgebreide dienstoverschrijdende debriefing betreffende een extreme agressie in de geschiedenis van het ziekenhuis. De systematische reconstructie van het incident bracht de nodige hiaten en onbekende feiten naar boven. Op basis van de debriefing werden er niet minder dan 12 actiepunten geformuleerd die gaan over infrastructuur, procedures en opleiding zowel voor de betreffende dienst waar het incident zich voordeed als ziekenhuisbreed.

Externe bewakingsdienst is niet langer tijdelijk maar definitief!

Alvast aan 1 verzuchting die o.a. uit de debriefing kwam, is al tegemoet gekomen met een antwoord van de directie. De externe security (Securitas) die in eerste instantie tijdelijk was, zal in de toekomst definitief worden. In afwachting van een openbare aanbesteding zal Securitas deze functie sowieso blijven uitoefenen.  Als vakbond zijn we in principe koele minnaars van externe firma’s maar in dit geval biedt een externe firma veel meer voordelen wat betreft de veiligheid van de collega’s dan de interne dienst die nooit echt gedraaid heeft zoals het moest. Zo nodig kan op zeer korte tijd het aantal bewakingsagenten én de uren dat ze actief zijn opgeschaald/uitgebreid  worden. Denken we maar aan bijvoorbeeld voor Spoed tijdens carnaval in niet-covid tijden.

Opleiding agressiebeheersing

Reeds enkele jaren geleden vroeg de arbeidsgeneesheer naar aanleiding van een doorlichting van de PAAZ door een delegatie van het CPBW om ELK personeelslid een doorgedreven opleiding te geven omtrent agressiebeheersing. In oktober 2020 was het dan uiteindelijk zo ver: de eerste sessie van een serie van drie ging door voor alle collega’s van de PAAZ. Spijtig genoeg is door corona de tweede sessie uitgesteld aangezien deze sessie niet zonder fysiek contact kan doorgaan. Het zou geen slechte zaak zijn om een gelijkaardige doorgedreven opleiding te laten volgen door collega’s van andere diensten die dagdagelijks met agressie te maken hebben zoals de collega’s van Spoed. Voor de andere diensten kan gezocht worden naar een aangepaste formule.

De zoveelste “werk”groep?

In het licht van de volgende accreditatie werd er een nieuwe werkgroep rond agressie opgericht. Deze heeft echter nog niet veel gerealiseerd wegens  …  corona. We weten maar al te goed dat accreditatie vooral gefocust is op een juridische paraplu en procedures op infoland – die doorgaans door niemand gelezen worden. De ‘levende praktijk’ wordt amper gecontroleerd. De beleidslijn waar de werkgroep aan bezig was, zal sowieso moeten aangepast worden door de lessen uit de debriefing van het zwaar incident deze zomer. Reële voorbeelden uit de praktijk leren ons veel meer dan theoretische beschouwingen in het luchtledige …

To VMS or not to VMS?

De enige manier om het stijgend aantal agressie-incidenten in het ziekenhuis te objectiveren is door het incident in eerste instantie te melden via VMS. Er wordt veel moeite gedaan om de VMS-agressiemeldingen op te volgen maar spijtig genoeg moeten we vaststellen dat er zo nu en dan eens eentje door de mazen van het net glipt (zoals bijvoorbeeld tijdens schoolverlofperiodes)

BBTK wenst een dynamisch agressiebeleid dat zowel actief gekend is bij zoveel mogelijk collega’s als continu kan bijgestuurd worden indien nodig. Het organiseren van een debriefing bij zeer ernstige incidenten zou ook een automatisme moeten zijn. Uiteraard weten we allemaal dat genoeg personeel op de vloer al heel wat agressie kan vermijden … maar daar zal misschien de uitwerking van het sociaal akkoord van de 1 miljard [dat pas vorige week ondertekend werd] op termijn een gedeeltelijk antwoord kunnen op geven.

Je mag BBTK steeds contacteren in geval van een ernstig agressie-incident.

Sociale verkiezingen in het Sint-Maria op 19 november 2020: de affiches/pamfletten

Voor verdere uitleg van de thematische affiches verwijzen we graag naar onze facebookpagina 

Actie alle sectoren van de social profit op 7 mei

Concrete info volgt!

Over de financiële gezondheid van de ziekenhuizen en de toekomstige ziekenhuisnetwerken

Begin november publiceerde de krant De Tijd een financiële doorlichting van de Vlaamse ziekenhuizen. Wij zetten een paar zaken op een verstaanbare manier op een rijtje en formuleren enkele kritische bedenkingen die (bewust?) achterwege gelaten werden door dé krant van de werkgevers.

Enkele cijfers

* De Belgische overheid voorziet een jaarlijks budget van 8,5 miljard euro voor ziekenhuisgeneeskunde voor de 11 miljoen inwoners die ons landje rijk is.

* De Vlaamse ziekenhuizen hebben samen 7 miljard euro schulden.

* In 2017 waren er amper 553 extra aanwervingen (uitgedrukt in voltijdse equivalenten) Dit is vrij miniem op een totaal van 58.000 werknemers én een halvering in vergelijking met 2016 (zie grafiek onder) Dit gaat niet noodzakelijk over verplegend personeel maar bijvoorbeeld ook over IT’ers en juristen.

Een scheefgegroeide situatie

De basiszorg en verpleging zijn zwaar verlieslatend voor de ziekenhuizen. De medische machines en geneesmiddelen daarentegen brengen veel winst op. Een steekproef bij 20 ziekenhuizen gaf een totaal verlies van een kleine 80 miljoen euro op verpleging. De machines en de pillen brachten ELK een slordige 60 miljoen euro op.

Geen “reddingsboei” meer vanwege de overheid

De ziekenhuizen worden in de praktijk verplicht om een stevig spaarpotje achter de hand te houden, al is het maar om vlot leningen te verkrijgen van de banken of bijvoorbeeld voor prefinanciering van (soms megalomane) nieuwbouw. De vroegere impliciete garantie van de overheid om ziekenhuizen in nood bij te springen, is immers voltooid verleden tijd. De Belgische overheid vreest immers dat de EU de ziekenhuisschulden bij de Belgische staatsschuld zou rekenen. In Nederland gingen onlangs enkele ziekenhuizen failliet: de overheid kwam niet tussen.

Structurele onderfinanciering

Er komen steeds meer nieuwe regels bij die extra personeel en budget vragen; een budget dat uiteraard niet voorzien wordt door de overheid. Een voorbeeld is de hoge kostprijs van het EPD (elektronisch patiëntendossier) Een ander duur kostenplaatje zijn de kwaliteitslabels (accreditering door NIAZ en JCI) Toch wel even meegeven dat dit laatste niet verplicht is.

Verouderde personeelsnormen

De huidige (gefinancierde) wettelijke minima voor de personeelsnormen op de zorgdiensten zijn ho-pe-loos verouderd. Vandaag is de turnover van patiënten veel groter dan vroeger door de voortschrijdende inkorting van de opnameduur. Zolang deze gefinancierde minimumnormen niet betekenisvol verhoogd worden, blijft er een significante onderfinanciering bestaan én komt elke maatregel om de werkdruk te verlagen, neer op dweilen met de kraan open …

De pensioenbom onder de hybride ziekenhuizen

Voor de openbare/hybride ziekenhuizen (zoals het ASZ in Aalst dat zowel uit een openbare als een privécomponent bestaat) is er de zogenaamde ‘pensioenbom’ voor het statutair personeel. Dit is het gevolg van een beslissing in Vlaanderen om niet langer personeel in de ziekenhuizen vast te benoemen. Logischerwijze komen hierdoor de lokale pensioenfondsen in de problemen en komt de bodem vrij snel in zicht. Aangezien het aantal werknemers die bijdragen tot die fondsen afneemt (door de stopzetting van de vaste benoeming) drogen die fondsen veel sneller op.  Dit is alvast een mooi voorbeeld van zéér kortzichtige politiek.

En dan vergeten we natuurlijk niet de extra 100 miljoen euro besparingen die de federale regering de ziekenhuizen heeft opgelegd.

Valse oplossingen

De prestatiegeneeskunde in combinatie met de structurele onderfinanciering zorgt voor de beruchte overconsumptie. Die wil men in de toekomst beteugelen met een nieuwe ziekenhuisfinanciering: DRG-financiering voor de laagvariabele zorg. Concreet betekent dit dat de overheid de ziekenhuizen volgens een vast bedrag/gesloten enveloppe per patiëntenprofiel zal financieren, onafhankelijk dus van hoeveel keer de patiënt “onder de machine wordt gelegd.”

Het voorbeeld van Duitsland

In 2004 werd deze vorm van financiering ingevoerd in Duitsland … met negatieve gevolgen voor de zorg én personeel. De concrete bedragen van die vaste enveloppes worden immers eerder naar beneden dan naar boven vastgelegd, wat ziekenhuizen verplicht nóg verder te besparen. In Duitsland leidde dit tot de afschaffing van de wettelijke personeelsnormen en het uitstoten van de ondersteunende diensten die niet direct met de zorg te maken hebben. De ondersteunende diensten werden ondergebracht in aparte firma’s met slechtere arbeidsvoorwaarden. We vrezen dat via de introductie van de ziekenhuisnetwerken en de nieuwe ziekenhuisfinanciering ook in België een dergelijke exodus van ondersteunende diensten op gang zou kunnen komen. We verwijzen naar het vroegere plan voor een gemeenschappelijk logistiek platform met o.a. UZ VUB Jette dat TIJDELIJK in de diepvriezer werd gestoken.

Anderzijds kunnen er heel wat vraagtekens gezet worden bij de exuberante honoraria van bepaalde categorieën artsen-specialisten …

Conclusie

Bij de verschillende hervormingen van minister De Block valt op dat men amper oog heeft voor de arbeidsomstandigheden van het (zorg)personeel terwijl dit toch vrij fundamenteel is. Helaas pindakaas: it’s all about the money! De invoering van de nieuwe functieclassificatie en loonmodel IF-IC blijkt niet voor alle geledingen van het personeel een onverdeeld succes te zijn.  

Wij vrezen dat de andere onderdelen van het federaal sociaal akkoord van 25 oktober 2017 ons onvoldoende zullen wapenen voor de enorme uitdagingen die de komende jaren op ons afkomen in de sector. Uiterste waakzaamheid is geboden!

Onder vind je een vergelijkende tabel over de financiële gezondheid van de partners van het toekomstig ziekenhuisnetwerk Sint-Maria, OLV Aalst, ASZ Aalst exclusief UZ VUB (de universitaire ziekenhuizen werden niet meegenomen in de doorlichting van De Tijd)

30 april 2018: sectorale deadline voor IFIC!

Elke collega van het Sint-Maria zal een aangetekend schrijven, gedateerd 26 april, ontvangen betreffende IFIC, de nieuwe sectorale functieclassificatie.

Deze brief bevat 5 bijlagen waaronder een document met belangrijke info over je sectorale referentiefunctie en persoonlijke informatie met betrekking tot je huidige loongegevens en het IFIC barema waar je volgens je functietoewijzing recht op hebt. Andere bijlagen zijn de documenten nodig voor zowel intern als extern beroep, het in te vullen keuzedocument en een flowchart (stroomschema) van de procedure.

 

Bij vragen kan je ons contacteren via diverse wegen (tel / email/ privébericht facebookpagina) maar we zullen ook regelmatig rondtoeren in het ziekenhuis.

 

 

NATIONALE PENSIOENBETOGING 16 MEI

GEEN TOMBOLA MET ONZE PENSIOENEN! Nationale betoging 19 december

 

Onze Belgische pensioenen behoren tot de laagste van Europa en liggen gemiddeld onder de armoedegrens: bij de mannen ligt dit gemiddelde op 1101 euro en bij de vrouwen op amper 763 euro!

 

Alsof dit nog niet dramatisch genoeg is, wil deze asociale regering onze pensioenen nog verder afbreken door o.a. het pensioen met punten in te voeren tegen 2025. Los daarvan wil de regering als opwarmertje de komende 2 jaar voor 305 miljoen besparen in de pensioenen.

 

Kim De Witte, docent pensioenrecht aan de KU Leuven, analyseerde het idee van deze regering en van minister van Pensioenen Bacquelaine om een pensioensysteem met punten in te voeren.

 

Pensioen NU

 

"Laten we eerst kijken naar de huidige situatie. In de pensioentoren aan het Brusselse Zuidstation houdt men voor iedereen een pensioenrekening bij. Dat ligt vast. De regering (of wie dan ook) kan daar niet meer aankomen. Eens verdiend en genoteerd op je naam moet iedereen ervan afblijven.”

 

Pensioen met punten

 

"Dat is niet meer zo bij het pensioen met puntensysteem. Daar vervalt je recht op een bepaald pensioenbedrag. Je hebt alleen nog recht op punten. Je krijgt voor een jaar 1 punt als je dat jaar evenveel verdient als het gemiddelde loon. Verdien je 10% meer dan dit gemiddelde dan krijg je 1,1 punt. Verdien je 10% minder dan dit gemiddelde dan krijg je 0,9 punten. De som van je punten zal afhangen van de lengte van je loopbaan, vergeleken met de "referentieloopbaan". Worden loopbanen langer dan moet je langer werken.;

 

Pas wanneer je met pensioen gaat worden de punten omgezet in euro's. De waarde ervan verandert met het gemiddelde loon. Komen er veel flexi-jobs met lage lonen dan daalt de waarde van je pensioenpunten. Ook de demografische en financiële evoluties gaan de waarde van de punten mee bepalen. Als er minder geld binnenkomt dan daalt je pensioen automatisch.;

 

Ook de pensioenleeftijd wordt variabel. Pas 3 jaar op voorhand wordt vastgeklikt wanneer je met pensioen kan gaan. Geen sprake meer van de pensioenleeftijd van 67 jaar.;

 

Het puntensysteem breekt met het verband tussen loon en pensioen. Het maakt de hoogte van het pensioen afhankelijk van factoren die niets met je eerdere loon te maken hebben en waar je als pensioengerechtigde ook geen enkele vat op hebt: de gemiddelde levensverwachting, het loon van de andere werknemers, financiële crisissen, de situatie van de staatsbegroting, ...”

 

Als de overheid opnieuw de banken moet redden zoals  in 2008, zal dat ook je pensioen doen dalen. De overheid wil de pensioenen in de toekomst herleiden tot een instrument om de begroting in evenwicht te houden.

 

Eigenlijk komt het er op neer dat de regering de werknemers wil bestraffen … omdat we allen samen langer leven!

 

Als vakbond stellen we: herverdeel de rijkdom, niet de armoede! De schandaalverhalen rond de beruchte Panama Papers, Swissleaks, Luxleaks  en Paradise Papers bewijzen dat er meer dan voldoende rijkdom aanwezig is in onze maatschappij maar dat een groot deel terecht komt in de zakken van een zeer kleine minderheid.

 

Jaarlijks verliezen de landen van de Europese Unie zowat 1.000 miljard euro door belastingontwijking. In België loopt de overheid elk jaar 28 tot 36 miljard mis. Meer nog, in 2016 is meer dan 220 miljard uit België ontsnapt.

 

Hoe is dit mogelijk, terwijl de regeringen en de EU voortdurend harde besparingsmaatregelen opleggen om hun begrotingstekorten weg te werken?

 

Het is omdat de regering niet de moed heeft om de fiscale fraude doeltreffend te bestrijden. Ze heft liever belastingen en verkiest de werknemers te beroven en de grote fraudeurs en grote vermogens ongemoeid te laten.

 

Des te meer omdat dit geld gebruikt kan worden voorwaardige pensioenen , kwalitatieve gezondheidszorg  en versterkte openbare diensten.

 

De fraudezaken en de verhalen over be­lastingontwijking volgen elkaar op, maar er verandert niets. Meer nog, terwijl de grote vermogens hun geld wegstoppen in belastingparadijzen, moeten de werknemers het gelag betalen en krijgen ze sociaal onrecht­vaardige maatregelen opgelegd, zoals een loonbevriezing of een indexsprong.

 

“Het paradijs van de rijken is gemaakt door de hel van de armen,” wist Victor Hugo in de 19^de eeuw te vertellen. Anno 2017 is er bitter weinig veranderd.

 

Ondertussen hebben de ministers uitzicht op een pensioen van 6500 euro: voor hen dus wél een zonnig perspectief!

 

Terug naar het pensioen met punten …

 

“Ook Duitsland heeft een puntensysteem ingevoerd. Daardoor zijn de pensioenen er sinds 2002 met 7% achtergebleven tegenover de loonontwikkeling.

 

Niemand zal nog zeker zijn van zijn pensioen. We weten wel tot op de cent nauwkeurig hoeveel bijdrage we betalen maar niet in de verste verte welke uitkering we daarvoor krijgen. Het pensioen als onderdeel van de sociale zekerheid dient ons te verzekeren "tegen de ouderdom". Het puntensysteem trekt daar een streep door. In de plaats komt een verzekeraar die zegt: "Wij zullen betalen op voorwaarde dat we goed bij kas zitten". Dat is natuurlijk geen zekerheid."

 

Daarom organiseren ABVV en ACV samen met de mutualiteiten en andere middenveldorganisaties een grote mars voor onze pensioenen op dinsdag 19 december.

 

Voor een zo groot mogelijke deelname aan de betoging, geldt er een stakingsaanzegging die dag. Dit  betekent concreet dat de diensten op minimumbezetting draaien. Indien er zich die dag personeelsbezettingsproblemen voordoen zal het stakingscomité (bestaat uit vertegenwoordigers van vakbonden en de directie) bijeengeroepen worden om daar een mouw aan te passen.

 

 

Kritische kanttekeningen bij het sociaal akkoord federale gezondheidsdiensten (2017-2020)

Op 25 oktober werd een sociaal meerjarenakkoord getekend voor de federale gezondheidsdiensten. Dat was geleden van 2005 … Dit akkoord geldt voor de ongeveer 170.000 werknemers in de ziekenhuizen, thuisverpleging, de Forensische Psychiatrische Centra (FPC’s), de bloedtransfusie-  en de wijkgezondheidscentra. Het ontwerpakkoord werd echter niet overal even enthousiast onthaald, om het enigszins eufemistisch uit te drukken.

Het is niet de bedoeling van deze tekst om alle punten van het akkoord te behandelen of detaildiscussies in de diepte aan te boren.

In de pamfletten en verklaringen van de verschillende vakbonden en organisaties vind je een duidelijk verschil in toon, accenten, interpretatie … én soms ook andere cijfers.  Dat is ook te begrijpen aangezien het akkoord niet meer of minder dan een engagements-verklaring is waarbij nog heel wat onbekende elementen concreet moeten ingevuld worden.

Het nationale pamflet van BBTK stelt: “Er is weliswaar een akkoord, maar het is er pas gekomen met moeite en uit pragmatisme, bij gebrek aan beter. Bij de grootschalige raadpleging over het ontwerp van sociaal akkoord die de BBTK organiseerde, doken heel wat vragen en het nodige voorbehoud op, niet alleen ten opzichte van de door werkgevers en regering ingevoerde punten – die hun plaats niet hebben in een zogenaamd “sociaal” akkoord – maar ook gezien de grote onzekerheid en het gebrek aan duidelijkheid rond verschillende punten die nog ingevuld moeten worden, via cao’s of binnen werkgroepen.”

ADV ???

Zo wordt o.a. de spreekwoordelijke hete patat van de beruchte ADV-dagen (rimpeldagen) doorverwezen naar een werkgroep onder de noemer ‘modernisering van het loopbaanbeleid’ die tegen juni 2018 budgetneutrale voorstellen zou moeten formuleren. Als regering en werkgevers spreken over “modernisering” hebben ze het doorgaans over een inlevering voor de werknemers …

Oppositie tegen het akkoord

In de teksten van BBTK blijkt een zeer kritische houding tegenover het akkoord. Hiermee geeft de socialistische bediendenbond een stem aan de sterke oppositie binnen eigen rangen tegen het ontwerpakkoord; 40 % stemde tegen waaronder de grootste afdeling van het ABVV (BBTK-SETCa Brussel-Halle-Vilvoorde) De afdeling BBTK BHV ging niet over 1 dag ijs en nam deel aan niet minder dan 3 vergaderingen over het ontwerpakkoord waaronder een lokaal beroepscomité van een volledige dag waar heel wat ziekenhuizen én militanten vertegenwoordigd waren. De beargumenteerde tegenstem (met niet minder dan 25 breekpunten) van onze afdeling is voor een stuk ook te verklaren door het feit dat de militanten een alternatief actieplan voorstelden dat afwijkt van de tot nu toe gevolgde platgetreden paden.

De werkgevers zijn blij …

De grootste werkgeverskoepel Zorgnet-Icuro daarentegen was wél uitgesproken tevreden over het akkoord: “Het akkoord komt tegemoet aan een aantal belangrijke verzuchtingen van de werkgevers in verband met de flexibiliteit in de werktijden. Zo zal onder meer de teller van overuren bij deeltijdse werknemers met een variabel uurrooster – het zogenaamde meerurenkrediet – minder snel oplopen, doordat nog slechts de uurroosterafwijkingen zullen meetellen. De referteperiode waarbinnen de gemiddelde wekelijkse arbeidsduur gerespecteerd moet worden, wordt verdubbeld (van drie naar zes maanden) en de aanvang hoeft niet samen te vallen met de start van een kalenderjaar. Ook aan de verplichte “11-uren rustpauze” werd gesleuteld: die kan in zeer specifieke situaties teruggebracht worden naar 9 uur.”

De kritiek van het neen-kamp in een metaforische notendop

Om de kritische stem binnen de vakbonden samen te vatten: IF-IC wordt gebruikt als grote wortel om eisen van werkgevers en regering te slikken waaronder een grotere flexibiliteit … in een sector waar die al zeer hoog ligt. Misschien kan men in de toekomst bijvoorbeeld vragen om rubberen verpleegkundigen in plaats van stalen verpleegsters ;-) Als onze collega’s voor de keuze zouden staan; wat zouden ze kiezen? Genoeg tijd kunnen besteden aan de patiënten en je job ernstig kunnen uitvoeren of … thuis zitten in burn-out maar wel met een beetje extra confituur op je boterham met kaas?

Glas halfleeg of halfvol?

Bij het keuren van een sociaal akkoord moeten vakbondsmilitanten wikken en wegen: de voor- en de nadelen tegenover elkaar afwegen want in het akkoord zitten er ook eisen van de werkgevers en de regering vervat. Dat is de logica bij een tripartite overleg. Het inschatten hangt grotendeels af van de maatstaf die men hanteert: gaat men uit van “realpolitik” (het zogezegd haalbare) of het nodige (de reële behoeften) en wat voor actieperspectief brengt men naar voor? De verschillende vakbonden hebben andere methoden om “de achterban te consulteren” wat uiteraard in een verschillende uitslag kan resulteren. BBTK organiseerde de consultatie afdeling per afdeling, delegatie per delegatie, in tegenstelling tot sommige andere vakbonden.

De grote wortel: IF-IC

Het leeuwendeel van de budgetten van het akkoord zal ingezet worden voor de gefaseerde introductie van een nieuwe sectorale functieclassificatie en het nieuwe loonhuis dat daarop gebaseerd is volgens IF-IC.

Dit verhaal begon in 2002 (!!!) met de oprichting van de VZW IF-IC en er ging dan ook heel wat geld naar deze VZW (huur gebouw, lonen van de medewerkers etc.) Het kabinet van De Block was dan ook sluw genoeg om de uitvoering van IF-IC te presenteren als now or never.

 “In deze eerste fase betekent het nieuwe loonmodel een verbetering voor bijna 65 % van de werknemers. Gemiddeld stijgen de lonen met een bedrag van circa 50 euro bruto. Uiteraard is dit cijfer heel verschillend voor individuele werknemers!” (IF-IC Extra nieuwsbrief 25/10/2017) Over een forse loonopslag kunnen we dus moeilijk spreken in een sector waar de laatste baremieke loonsverhoging (+ 1%) dateert van 2001.

Verder weet IF-IC te vertellen: “Maar in de eerste plaats is de nieuwe functieclassificatie natuurlijk een erkenning van de talrijke beroepen in de sector, met duidelijke omschrijvingen en een gemoderniseerde visie over verloning: lonen worden voortaan bepaald op basis van de jobinhoud en niet meer op basis van het diploma of de graad van de functie.” BEHALVE bij de verpleegkundigen waar op vraag van de werkgevers het onderscheid blijft bestaan tussen A1 en A2 (we gebruiken de oude termen voor de duidelijkheid)

JOBS, JOBS, JOBS?

Op 20 oktober stonden bij de VDAB 2231 vacatures open voor verpleegkundigen en 833 vacatures voor zorgkundigen. Onrustwekkend is alvast dat dit snel in stijgende lijn gaat. Het lijkt dan ook de theoretische projectie van een cumulatief tekort van 3600 verpleegkundigen per jaar (18.000 op 5 jaar) te gaan bevestigen. Op basis van een steekproef van de eerste 1000 vacatures voor verpleegkundigen blijkt minstens 37,2 % bedoeld voor de federale sectoren (waarschijnlijk meer aangezien de vacatures voor interimbureaus niet meegerekend zijn)

Als we daarbovenop rekening houden met het feit dat voor de eerste keer in 10 jaar het aantal inschrijvingen voor verpleegkunde in de hogescholen gedaald is met 7,8% ziet het er echt niet goed uit. Gecombineerd met de ernstige vergrijzing van het personeel en de pensioneringsgolf lijken we naar een personeelstekort van bijbelse proporties af te stevenen in de zorgsector. Verso, de werkgeverskoepel van de social profit in Vlaanderen, berekende dat er tegen 2022 vermoedelijk 60.000 extra werkkrachten nodig zijn. Als we dit alles in beschouwing nemen, is het sociaal akkoord allesbehalve een afdoend antwoord.

Mobiele equipes

Volgens het pamflet van LBC zullen in de komende periode 1000 extra jobs voor de mobiele equipes komen om afwezige werknemers beter te vervangen. Het kan echter toch de bedoeling niet zijn om de broodnodige extra handen enkel via mobiele equipes te rekruteren? Als we even advocaat van de duivel spelen: zijn die mobiele equipes een staaltje van de toekomst van hoe ALLE werknemers tegen een grotere flexibiliteit wat betreft inzetbaarheid zullen moeten aankijken in de beruchte ziekenhuisnetwerken?

De enige manier om de steeds stijgende werkdruk, groeiende personeelskrapte en torenhoge flexibiliteit duurzaam en structureel op te vangen, is een verhoging van de personeelsnormen, niet enkel in de federale sectoren maar zeker en vast in de woonzorgcentra die nu tot de Vlaamse sectoren behoren.

Ziekenhuisnetwerken

Rond de hervormingen van het ziekenhuislandschap zal er ook een werkgroep opgericht worden. Hier kunnen immers heel wat potentiële gevaren opduiken voor de arbeidsvoorwaarden van de werknemers waaronder de versnelling van de trend tot outsourcing en grotere mobiliteit wat betreft inzetbaarheid (wordt een vaste dienst een luxe in de toekomst?)

Where is the money?

Het sociaal akkoord bevat voor 463 miljoen euro aan maatregelen, wat niet niets is.  Als we rekening houden met het feit dat we hier te maken hebben met een harde neoliberale besparingsregering die ernstig het mes zet in de gezondheidszorg lijkt het wel een juiste inschatting dat qua budget voor het sociaal akkoord het onderste uit de kan is gehaald.

Eind 2017 komt er voor alle werknemers een éénmalig extraatje bovenop de eindejaarspremie maar hiermee is een volwaardige 13de maand nog steeds niet in zicht. Exacter: het vast gedeelte van de eindejaarspremie wordt in 2017 eenmalig verhoogd met 327,77 euro bruto (ongeveer 150 euro netto) (persbericht Maggie De Block 25/10/2017) Het juiste bedrag moet nog worden bepaald. De middelen voor deze éénmalige verhoging van de eindejaarspremie komen van een deel van het budget dat voor IF-IC in 2017 voorzien was (in totaal 50 miljoen euro waarvan ongeveer 31,5 miljoen euro naar de premie gaat)

Versterking van de 2de pensioenpijler.

Via een bijkomende financiering zal het bedrag van de premie voor de gepensioneerde werknemers worden verhoogd tot 0,6% van de bruto-loonmassa. Volgens de liberale vakbond ACLVB betekent dit dat de dotatie aan het pensioenfonds verdrievoudigd wordt. Tot hiertoe stelde deze 2de pijler twee keer niets voor.

Wat betreft die 2de pensioenpijler is er de ideologische discussie … over de kip of het ei. Bij de invoering van de 2de pensioenpijler in de sector was BBTK géén vragende partij omdat we eerder opteren voor de versterking van de eerste pijler; het wettelijk pensioen. Heeft de huidige antisociale regering nu een bijkomend argument met de extra pijler(s) om het wettelijk pensioen af te breken? Daar is ze nu wel degelijk mee bezig. Sommigen bij BBTK zagen de middelen voor de 2de pijler liever geïnvesteerd in bijvoorbeeld extra tewerkstelling.

Sociale maribel en taks shift

De middelen voor de sociale maribel (*) in het kader van de taks shift zullen gebruikt worden voor het versterken van de mobiele equipe met meer dan 400 VTE’s.

(* De sociale maribel dient voor extra tewerkstelling op basis van lastenverlagingen. Het verminderingsbedrag komt niet rechtstreeks ten goede van de werkgever maar wordt doorgestort aan de sectorale fondsen sociale Maribel. Daarna kan de werkgever een financiële tussenkomst toegekend krijgen door het fonds sociale Maribel om een nieuwe arbeidsplaats te creëren volgens de procedures en voorwaarden bepaald door het betrokken fonds die doorgestort en herverdeeld worden via een nationaal fonds)

Conclusie

De teerling is geworpen met het tekenen van het akkoord dat eigenlijk meer een engagementsverklaring is wegens de vele onbekende elementen die nog ingevuld moeten worden. We zijn echter nog maar halverwege. De maatregelen moeten immers nog uitgevoerd worden in juridisch afdwingbare teksten en in paritair comité 330 dienen nog tal van cao’s afgesloten. Dit zal ongetwijfeld tot de nodige debatten leiden. Je hoeft heus geen genie te zijn om te beseffen dat hierbij vroeg of laat een kink in de kabel kan komen.

Rome is ook niet op één dag gebouwd. De appreciatie voor het sociaal akkoord kan qua toon verschillen tussen BBTK en LBC maar we delen wel degelijk dezelfde bezorgdheden en staan aan dezelfde kant. Wij blijven waakzaam!